อากาศอบอ้าวช่วงหน้าฝนก่อนเข้าสู่ช่วงฤดูหนาว ช่วงกีฬาสีของโรงเรียนถึงเวลาได้ออกโรงกันแล้วหลังจากซ้อมแข่งจริงเสียนาน
ปีนี้กีฬาสีก็ยังคงแข่งขันกันระหว่างสีอีกเช่นเคย ไม่มีอะไรแปลก... 4 สีได้ตระเตรียม ซักซ้อม และทำลายขวัญฝ่ายอื่นๆอย่างเต็มที่ ผมอยู่ทีมสีม่วง Purple และแน่นอนคงไม่มีอะไรดีไปกว่าการจัดการกับผลพลอยได้จากกิจกรรม อาหาร นั่นเอง
อ๊ะ อ่า...อย่าว่าผมห่วงแต่เรื่องกินอย่างเดียว เรื่องกีฬาสีก็ยังคงอยู่ในความสนใจของผมเช่นเดียวกัน (ถึงจะเป็นอันดับรองก็เถอะ) การเดิน Marching ในช่วงต้นก่อนการแข่งขันเป็นไปด้วยดี ถ้าจากที่สอบถามเพื่อนๆมาเป็นจริงก็คงต้องยอมรับ
การจัดการสแตนค่อนข้างเป็นไปอย่างรวดเร็ว อาหาร เครื่องดื่ม แม้กระทั่งขนมก็เตรียมพร้อมไว้อย่างสวยงาม
หลังจากเสร็จสิ้นการเริ่มต้นแสนอลังการ (มั้ง) ก็ประเดิมด้วยแข่งขันเชียร์ลีดเดอร์ Tango และอะไรสักอย่างซึ่งผมก็ไม่ทราบเนื่องจากอากาศร้อนจัด และเครื่องดื่มเย็นๆช่างดึงดูดเสียกระไร
ต่อมาคือการแข่งขันกีฬาสีซึ่งแต่ล่ะฝ่ายต่างคู่คี่สูสีกันมาก หากจะบอกว่าใครได้เปรียบ เสียเปรียบ คงแล้วแต่ชนิดของกีฬา แต่ดูท่าทางกองเชียร์ฝั่งผม (สีม่วง) ดูฮึกเฮิมกว่าสีอื่นๆ คงด้วยเพราะการนำทีมที่มีประสิทธิภาพ และด้วยการบริการที่ดี (เสิร์ฟน้ำ ให้ชุ่มคอส่วนใครทำนั้นคงเดาได้ไม่ยาก -..-)
ช่วงการแข่งกีฬาในส่วนท้ายคือช่วงเวลาการพักผ่อนอันแสนมีค่าของพวกเรา 10A หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการบริการเสียนาน ในที่สุดก็ถึงเวลานี้สักที เฮ้อ....
ในตอนประกาศผลถึงแม้พวกเราชาวสีม่วง (ที่ไม่ใช่เกย์ ) จะไม่ได้รับรางวัลอะไรเกี่ยวกับกีฬาเลยก็เถอะแต่อย่างน้อย spirit กองเชียร์ก็แซงทางโค้งนำสีอื่นๆอย่างขาดลอย
นี่สินะที่เรียกว่า เก่งด้านเดียวก็เกินพอ....
เป็นเรื่องน่าหนักใจสำหรับวันปีใหม่ที่พ่วงต่อจากวันหยุดคริสมาสต์ ช่วงเวลาแห่งความสุขของพวกชอบเล่นเกมส์ทั้งหลาย (รวมทั้งผมด้วย) แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นช่วงเวลาสุดเลวร้ายแสนร้ายกาจทีเช่นเดียวกับที่ผมเป็น
ในเชิงปฏิบัติแล้วผมควรจะปล่อยจิตใจให้ว่าง พักผ่อน เพื่อเตรียมต้อนรับการสอบที่ใกล้(มากๆ)จะมาถึง ส่วนตัวแล้วผมเองก็หนักใจอยู่เหมือนกันที่รู้สึกว่ามันว่างงานจนเกินไป แต่ไม่ต้องกังวลเพราะผมคงไม่ว่างงานอีกต่อไปแล้วล่ะ
ช่วงคริสมาสต์+ปีใหม่ พวกเรา 10A ได้รับงานที่ต้องส่ง ซึ่งผมก็จำไม่ได้แล้วว่ามันคืออะไร (ฮา) ที่แน่ๆยังมีภาระรอผมอีก
ทั้งการเรียนฟิสิกส์ที่ apply physic การเรียน รด. ที่ยังไม่จบดี ไหนจะโปรเจคใหญ่อีก เวลาปิดเทอมครั้งนี้คุ้มค่าทีเดียวต่อการไม่ว่างงาน....
มันเป็นหน้าที่ของเรา ผู้ชาย 10A และอื่นๆที่ต้องไปศึกษาความทุกข์ยาก...หมายถึง วิชาทหาร น่ะนะ การเดินทางทุกๆครั้งกลับมาซึ่งความเจ็บปวด ทั้งฉากวิ่ง ฉากคลุกโคลน ฉากหัวเราะ (?) แต่ด้วยความสามัคคี ของกลุ่มชน ทำให้เราฝ่าฟันมาได้
แม้จะไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนก็ตามแต่ อย่างน้อยผมก็ได้รับรู้ถึงชีวิต ม.ปลาย เฉกเช่นคุณครูท่านอื่นๆซึ่งเคยประสบมาก่อนหน้านี้ ได้รับรู้ถึงความรู้สึกในการโดดเรียนแม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรก คงไม่มีคำใดที่จะแทนความรู้สึกนี้ได้นอกจาก
....เป้าหมายมีไว้ให้ดับเครื่องชน....
